لەدایک بوونەوە

30ئەو ژمارەی بە درێژایی تەمەنم، وەکوو وەڵامی پرسیارێکی گرینگ هەمیشە چاوەڕێی بووم.30ئەو ژمارەی، زۆر شتی پێ بەخشیم و زۆر شتیشی لێ ئەستاندم.هەندێ کەس ئاواتیانە بگەڕێنەوە هەندێ لە ساڵەکانی تەمەنیان، بۆ ئەوەی پێش بە هەندێ شت بگرن. بەڵام من هەرگیز ئاواتی ئەوەم نەبووە‌ بگەڕێمەوە هیچکام لە ڕۆژەکانی ژیانم و پێش بە بڕیارە هەڵەکانم بگرم.چون باوەڕم وایە تەواوی ڕووداوە خۆش و ناخۆشەکان بوون کە منی ئێستایان دروست کرد. لە ناسین و بوونی هەندێ کەس لە ژیانم، وەکوو هاوڕێ، هاوکار، خزم، ناسیاو یان هەر کەسێک، هەرگیز پەشیمان نیم. تەنانەت ئەگەر ئاکامێکی خۆشیشمان پێکەوە نەبووبێ. چون تا هاتنی سی، پێویستیم بە هەندێ ئەزموون بوو لە ژیانم.من سپاسی نەیارەکانیشم دەکەم، چون ئەگەر ئەوان نەبان، ڕەنگە لە پێوانی هەندێ ڕێگا زوو ماندوو ببام و نەمگەیاندبانە لووتکە.سپاس بۆ 30سپاس...2723/11/15برچسب‌ها: لەدایکبوون لەدایک بوونەوە...ادامه مطلب

ژینی پێش تۆم لە یاد نییە...♥ #پەشێو لەدایک بوونەوە...

تۆ وەکوو سروەی بەیانانی بەهاری... لەدایک بوونەوە...

بعضیا بودنشون اونقدر صادقانست کە گاهی آدم بهشون شک میکنە! بعضیا اونقدر خوبن کە دوست داری ساعتها بشینی و بە رفتارها و حرفای خوب و مهربونشون فکر کنی و لبخند بزنی. بعضیا اونقدر لذیذن کە وقتی بهشون فکر میکنی، انگار داری یک تیکە کیک شکلاتی کە مغزشم شکلات دارە رو گاز میزنی. بعضیا اونقدر امید بخشن کە زندگی جهنمم باشه تاب میاری. واژە بە واژەی امید بخشیدناش خودِ زندگیە. وقتی صبح بیدار میشی میبینی اول صبحی پیام دادە و بدون اینکە بهش بگی خودش حس کردە نیاز داری بە حمایتش و امید بخشیدنش، چون میدونە کلمات و واژەهای اون برات با مال بقیە فرق میکنە،‌ بقیە هرچقدر هم حمایت کنن، مثل مال اون تو خون و قلبت تاثیر ندارە. وقتی بهت میگە: برو جلو، قوی باش، بە موجهای منفی اهمیت ندە، نترش، ناامید نشو، تو میتونی، لیاقتشو داری و...دیگە چی میخوام از زندگی؟ من خود زندگی رو دارم لەدایک بوونەوە...ادامه مطلب

این آخرین کلماتیست کە برایت کنارِ هم میچینمشان!آنقدر خوشحالم از پایان یافتن و مُردنِ همیشگیت در زندگیم، کە در پوست خودم نمیگنجم! حتی نمیتوانی خوشحالیم را تصور هم بکنی! کاری کردی کە پنج سال تمام لب بە عشق نزنم و زندگی را هر روز و هر روز بالا بیاورم! از زندگیم یک ویرانە ساختی، یک ویرانەی کاملا بمب زده! ولی من از دلِ همان ویرانه خودم را روی هم چیدم و دوباره متولد شدم. مبارکم باد خاک کردنت در قلبِ زخمی و پر از خونم! من در عمیقترین نقطەی قلبم خونِ تو را ریختم تا بشورد خونی کە بر دلم نشاندی!پ.ن: هیچکدام از نوشتەهایی کە زمانی با دلی مملو از عشق برایت مینوشتم را هرگز در اینجا پاک نخواهم کرد، تا هم خودم هرگز یادم نرود زخمی کە بر دلم نشاندی، هم تو با خواندنشان هر روز بە یاد آوری کە عاشقترین دختر این سرزمین را برایِ همیشە از دست دادی و اکنون کَسِ دیگری ذرە بە ذرەی نفسهایش را میفهمد و مردانە نوازششان میکند!انا لله و انا الیه راجعون برچسب‌ها: کۆنەبرین , سان , پایان لەدایک بوونەوە...ادامه مطلب

+ این یکی با چه چیزی تونِست وارِد زِندِگیت بِشه که بَقیه نَتونِستَن؟

ـ صِداقَتِش

+ چیه که باعِث شُده اینقَدر بَرات مُهِم باشه؟

ـ صِداقَتِش

+ چه چیزی باعِث شُده تا این حَد کِنارِش اِحساسِ اَمنیَت و آرامش کُنی؟

ـ بازَم صِداقَتِش❤️

برچسب‌ها: ژیانەوە , کوڕەحەیران

لەدایک بوونەوە...

ماوەیەکی زۆۆۆۆۆۆر بوو لەو کتێبەی دەگەڕام، لە هیچ شوێنێک دەستم نەدەکەوت. زۆر جار کە بە پەنا کتێبفرۆشییە لەمێژینەکەی شاری خۆماندا تێدەپەڕیم و لە پشت شووشەبەندی دووکانەکەیان چاوێکم دەخشاندە کتێبەکان، بە خۆم دەکوت "جا لە فڵان و فڵان شوێنی بەنێوبانگ پرسیم نەبوو، کوا ئەوانە دەیانبێ؟ کتێبخوێن لێرە کەمە و ئەوانەش ناچارن کتێبی باش کەم بێنن یا هەر نەهێنن!". بۆیە هەرگیز لێم نەدەپرسین و تێدەپەڕیم.ئەوڕۆ بۆ کڕینی هەندێک کەل و پەلی نووسین، سەرم دەبەر دووکانەکەیاننا. دوای وتووێژێکی زۆر لەسەر کتێب و بێ ناز کەوتنی کتێبەکان لەگەڵ خاوەن کتێبفرۆشییەکە، بە هەڵکەوت بیرم کەوتەوە و پێم کوت "نازانم کتێبی هەزار و یەک شەو چۆن و لە کوێ بدۆزمەوە؟" بە پێچەوانەی باوەڕی من، وەڵامی دامەوە: "هەمانە، لەمێژیشە چەن جڵدێکمان لێرە داناوە و کەس لێی نەپرسیوە." ئەوەندەی شاگەشکە بووم بەو وەڵامەی، ئەوەندەش لە خۆم قەڵس بووم کە بۆ ئەو چەن ساڵەی پێم وابووە نیانە و ئەو ماوەیەی زەحمەتی پرسیارێکم بەخۆم نەداوە؟!ئەو بەسەرهاتەی خۆم، خێرا خستمییە بیری بەسەرهاتی سانتیاگۆ لە ڕۆمانی کیمیاگەردا...  لەدایک بوونەوە...ادامه مطلب

امشب، آخرین شب تدریسم در یکی از روستاهای شهرمون بود. هرچند برای جشن آخر دورە قرارە یە شبِ دیگە هم اونجا برگردم، ولی موقع خداحافظی دلم گرفت. از اینکە آخرین شبی بود کە باهاشون جمع میشدم، دلم گرفت. دقایق آخر کلاس دخترا و پسرا دورم جمع شدە بودن و هر کدوم بە نوعی ازم قول میگرفتن کە بازم بهشون سر بزنم. دلتنگی رو تو چشمای تک تکشون میدیدم، حتی بیشترشون بە زبون میاوردن. ولی چە باید کرد، هر شروعی یە پایانی دارە. بعضیاشون زود بە زود تکرار میکردن کە میخوان عضو سازمان آموزشیمون بشن و ازم درخواست میکردن کە در زودترین وقت ممکن برگردم و دربارەی این موضوع براشون یە جلسە بزارم.دیدن این همە عشق و محبت دلتنگیم رو بیشتر میکرد. از وقتی برگشتم خونە، یە جورایی ساکتم. میدونم از خستگی نیست. نوع خستگیِ من این رنگی نیست. دلتنگم، دلتنگِ بچەهای کلاس.  لەدایک بوونەوە...ادامه مطلب

مرۆڤ ئەگەر خەونی گەورەی هەبێت، نابێت ڕەحم بەخۆی بکات.

"بەختیار عەلی"

برچسب‌ها: ژیانەوە لەدایک بوونەوە...

وقتی کە میرفتی احیانا جانم بە پیراهنت گیر نکردە بود؟ لەدایک بوونەوە...